پسرم کاش بدانی که داشتنت آرزوی مادر بود
نه سال پیش تو یه خونه ی ٥٣ متری پسرم با قد ٥٠ با وزن ٣٤٥٠ به جمعمون اضافه شد اون روزها نیازش شیر بود و پوشک و آ غوش گرم که کم یا زیاد براورده میشد و من پر از آرزو های رنگی ... روز به روز ماه به ماه و سال به سال نیاز های پسرم عوض شد و آرزوهای من کم رنگتر و کم رنگتر .. نمی دو نم چرا شاید قبل از بچه دار شدنم فکر میکردم بهترین بچه رو من تربیت میکنم ولی واقعیت تلختر بود کم کم به این نتیجه رسیدم آرزو های پسرم آرزوی من باشه بهتره هر دومون کم تر اذیت میشیم ... تو این نه سال از خیلی ها رنجیدیم و خیلی ها هم از ما رنجیدن ..من و پسرم بخشیدیم امیدواریم اون ها هم ما رو ببخشن ...البته این رنجش هابعد از نه سال به من یاد...
نویسنده :
مامان
23:48
